نقاشان این مکتب صحنه‌های زنده و واقعی در هوای باز را به تصویر می‌کشیدند؛ لیکن برخلاف امپرسیونیست‌ها، فقط اتودهای مقدماتی را در هوای باز اجرا می‌کردند، و پرداخت نهایی نقاشی‌ها تقریباً همیشه در آتلیه صورت می‌گرفت. اعضای مکتب عبارت بودند از تئودور روسو (رهبر گروه)، شارل دوبینیی، دیاز دولاپنیا، ژول دوپره و ژان فرانسوا میله.
دوستی نقاشان باربیزون و نیز تنگدستی‌شان، آنان را گرد هم آورد و نخستین انگیزۀ ایشان برای «بازگشت به طبیعت» شد. با این همه، آنان صرفاً انزواجویان رمانتیکی نبودند که از شهر روی برتافته باشند، بلکه پژوهندگان واقع‌گرای مناظر طبیعی بودند، و از آن لحاظ زمینۀ برآمدن امپرسیونیسم را مهیّا ساختند.
دوبینیی، در اجرای نقاشی هوای آزاد، بیش از دیگران به امپرسیونیسم نزدیک شد. نقاشان مکتب باربیزون در مردودشمردن قراردادهای هنری هم‌داستان بودند؛ و از رویّۀ محافظه‌کارانۀ آکادمی فرانسه و گرایش آن به آرمان‌گرایی و موضوعات تاریخی دوری جستند. آنان از سنّت منظره‌پردازان انگلیسی، به‌ویژه آثار جان کانستبل و بانینگتون، و نیز آثار منظره‌سازان هلندی قرن متأثّر بودند.
مکتب باربیزون به فرانسوی: École de Barbizon خود بخشی از جنبش طبیعت‌گرایی است. باربیزون سهم بارزی در به پدید آوردن واقع‌گرایی در نقاشی منظره فرانسوی داشت. با اینکه پیروان این مکتب تحت تاثیر جستجوی جنبش رمانتیک برای آرامش در طبیعت بودند، اما همان‌قدر از شباهت سازی نمایشی منظره‌های رمانتیک پرهیز می‌کردند که از سنت‌های کلاسیک و آکادمیکی که از منظره تنها به‌عنوان پشت‌صحنه‌ای برای داستان‌های تاریخی یا حکیمانه استفاده می‌شد نیز پرهیز می‌کردند.
نقاشی ژول دوپره | تاریخ نقاشی 1870 | نام اثر بلوظ قدیمی The Old Oak
ژان بابتیست کامیله | تاریخ نقاشی 1830 | نام اثر جنگل فونتین‌بلو
نظر شما